Ikonki
KSIĄŻKI ONLINE
KSIĄŻKI ONLINE
ZAMÓW I WYPOŻYCZ
ZAMÓW I WYPOŻYCZ
ZAPISZ SIĘ DO BIBLIOTEKI
OFERTA EDUKACYJNA
OFERTA EDUKACYJNA

Listopad 2017

Drama jako remedium na problemy wychowawcze / Eugeniusz Szymik // Nauczyciel i Szkoła. - 2017, nr 3, s. 105-113

Eugeniusz Szymik, adiunkt w Katedrze Pedagogiki Wczesnoszkolnej i Pedagogiki Mediów Uniwersytetu Śląskiego, a przede wszystkim praktyk w dziedzinie stosowania dramy, ukazuje metodę zarówno w teoretycznym jak i praktycznym aspekcie.
W pierwszej części artykułu autor przedstawia ogólną charakterystykę dramy. Metoda ta posiada wiele zastosowań w psychoterapii, socjoterapii, w dydaktyce oraz praktyce wychowawczej.
Integracja zespołu klasowego, wdrażanie do efektywnego współdziałania w grupie, wyzwalanie inwencji twórczej uczniów, budowanie postawy empatii, pomoc w rozwiązywaniu konfliktów, twórcze pokonywanie trudności, przezwyciężanie swoich kompleksów i zahamowań, nabywanie umiejętności obrony swoich przekonań... to tylko niektóre korzyści związane z wykorzystywaniem metody dramy w pracy wychowawczej.
Powyżej przytoczone walory techniki dramowej mogą zmotywować do sięgnięcia po tę metodę wychowawczą.
W drugiej części artykułu autor dzieli się swoją długoletnią - jak sam określa - „fascynacją” metodą dramy. Proponuje konkretne rozwiązania praktyczne, przykłady ćwiczeń, ciekawych zadań. W artykule znajdziemy wypracowany przez autora zarys scenariusza lekcji dramowej. Jako praktyk E. Szymik podpowiada na co nauczyciel-wychowawca powinien zwrócić uwagę, pracując z młodzieżą, jak najlepiej wydobyć walory tej aktywizującej metody pracy.
Dramę możemy nazwać „starszą siostrą” tak modnej obecnie grywalizacji. Opiera się ona bowiem na „wejściu w rolę”, na uczestnictwie w improwizowanej, fikcyjnej sytuacji, która pozwala w bezpiecznych warunkach „przetestować” swoje zachowania, reakcje i staje się swoistym poligonem przygotowującym do zmierzenia się z trudną sytuacją w rzeczywistości.

BM

 

Emisja, higiena głosu i jej znaczenie w pracy nauczyciela / Beata Kamińska-Kłos // Wychowanie Muzyczne. - 2017, nr 4, s. 27-34

W najnowszym numerze czasopisma Wychowanie Muzyczne zamieszczono artykuł Beaty Kamińskiej-Kłos dotyczący znaczącego zagadnienia w pracy każdego nauczyciela, a mianowicie emisji i higieny głosu.
Autorka opisała temat w dwóch aspektach: praktyki uniwersyteckiej i praktyki szkolnej.
Okazuje się, że od roku 2004 (na podst. Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 września 2004 r.) we wszystkich wyższych uczelniach w Polsce w programie kształcenia studentów kierunków nauczycielskich znajduje się przedmiot o nazwie „Emisja głosu”. Głównym celem tych zajęć jest wykształcenie prawidłowych nawyków posługiwania się narządem mowy oraz wyposażenie przyszłych nauczycieli w wiedzę z zakresu funkcjonowania i patologii tego narządu. W oparciu o wytyczne ministerstwa oraz ogólnie przyjęte cele Beata Kamińska-Kłos opracowała autorski program, który realizuje na kierunku edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Obejmuje on następujące obszary:

  1. Głos ludzki i jego działanie,
  2. Technika mówienia,
  3. Zarys zagadnień z zakresu kultury żywego słowa.

Zaznajomienie się z powyższą tematyką pozwoli adeptom kierunków nauczycielskich właściwie posługiwać się swoim aparatem głosowym.
Na podstawie swoich doświadczeń, autorka stwierdza, że wielu nauczycieli ze sporym stażem zawodowym, nie miało w swoim procesie kształcenia możliwości realizacji przedmiotu emisja i higiena głosu. Także w trakcie pracy zawodowej oferty dokształcania nie były ukierunkowane na tego typu zagadnienia i w zasadzie nauczyciel pozostawał sam z tym problemem. Dlatego obecnie nauczyciele powinni skorzystać z pomocy fachowców w tym zakresie. Musimy pamiętać, że występuje wiele czynników niesprzyjających, które wpływają w negatywny sposób na narząd głosu, o czym szczegółowo informuje Beata Kamińska-Kłos.
Niewłaściwe posługiwanie się głosem oraz nieodpowiednie warunki pracy mogą skutkować zakończeniem lub gwałtownym załamaniem kariery zawodowej.
Wszelkie zaburzenia głosu należy konsultować u laryngologa, foniatry, audiologa, ale także logopedy w celu rozpoznania ich przyczyn i podjęcia leczenia.
Autorka podkreśla, że „...wypracowanie prawidłowej emisji głosu jest zadaniem trudnym, wymagającym żmudnych i systematycznych ćwiczeń, stanowi jednak warunek konieczny do zdobycia odpowiedniego stopnia poprawności wymowy. Podstawą zdrowego głosu jest posiadanie prawidłowej techniki i przestrzeganie podstawowych zasad higieny głosu...”.
Na uwagę zasługuje obszerna bibliografia, a w niej dział dotyczący proponowanych książek i podręczników akademickich do higieny i emisji głosu.

ED

 

Escape room, czyli zamknięci w świecie zagadek / Anna Kubala-Kulpińska // Polonistyka. - 2017, nr 6, s. 37-39

Listopadowo-grudniowy numer Polonistyki przynosi artykuł na temat znany już dosyć szeroko, mimo nielicznych – jak do tej pory – publikacji. Dotyczy formy wspólnej zabawy o nazwie escape room. Główną zasadą każdej gry jest dobrowolne zamknięcie się uczestników w pomieszczeniu, w którym ukryte są różne zagadki, łamigłówki, zadania do wykonania, które prowadzą do zdobycia klucza i wyjścia z "uwięzienia". Ten rodzaj rozrywki cieszy się coraz większą popularnością na całym świecie, bawią się nią zarówno dzieci, młodzież, jak i dorośli. W ostatnim czasie korzystają z niej też polskie szkoły – do których najczęściej wprowadzają ją kreatywni bibliotekarze (zob. artykuły w czasopismach: Escape room - sposób na nudę w bibliotece / Alicja Piecha, Izabela Wyppich // Dyrektor Szkoły. - 2017, nr 1, s. 60-63 oraz Escape the Library : pomysł na grę biblioteczną / Marzena Tyl // Biblioteka w Szkole. - 2017, nr 7/8, s. 20-21, 23).
Ciekawostką jest fakt, że zabawa typu escape room, która powstała w 1988 roku opierała się na tekście widocznym jedynie na ekranie komputera, a pokój, z którego należało się wydostać był wyłącznie wirtualny. Dziś podkreśla się fakt, że pokoje zagadek są interesującą alternatywą dla najczęstszej formy rozrywki, jaką jest "sam na sam" z komputerem. Stanowią atrakcyjną aktywność intelektualną (a czasem także ruchową), uczą współpracy w zespole, respektowania ustalonych zasad, wytrwałości w dążeniu do celu, wyzwalają niekonwencjonalne podejście do rozwiązania problemu.
W artykule Anny Kubali-Kulpińskiej podane są podstawowe wskazówki przydatne podczas organizacji szkolnego pokoju zagadek, wymienione zasady obowiązujące podczas zabawy. Niewątpliwie podjęcie takiego projektu wymaga od nauczyciela dużego zaangażowania i większego nakładu pracy niż w przypadku tradycyjnych zajęć lekcyjnych, ale satysfakcja wynikająca z fascynacji młodzieży taką formą pracy może stanowić wynagrodzenie za poniesiony trud. Tematyka gier może być bardzo rozległa, autorka wymienia najpopularniejsze obszary: czasy starożytne i średniowieczne, przygody na Dzikim Zachodzie, wyprawy kosmiczne, safari, podróże w głąb ludzkiego ciała, fakty związane z biografiami znanych osób. Kreatywny nauczyciel może opracować poszczególne zagadki i zadania związane z podstawą programową nauczanego przez siebie przedmiotu i nadać im formę atrakcyjną dla uczniów, która nie tylko ma wpływ na rozwój myślenia, kojarzenia faktów, spostrzegawczości, ale stanowi ciekawe remedium na szkolną nudę.

 

Kontener pełen złości : dziecko w obliczu rozwodu rodziców / Joanna Bogudał-Borkowska // Niebieska Linia. - 2017, nr 5, s. 16-19

Moja mama, mój tata – ich rozwód / Karolina Budzik, Agata Jarzyna // Niebieska Linia. - 2017, nr 5, s. 20-22

„Moja mama, mój tata – ich rozwód” - warto dwukrotnie przeczytać tytuł artykułu, gdyż trafnie oddaje sytuację dziecka w związku z rozwodem rodziców. Kiedy osoby – które dziecko kocha najbardziej – rozstają się, to jest to dla niego przeżycie traumatyczne. Jedno z najcięższych, jakie może zdarzyć się w życiu! Wynika przede wszystkim z poczucia głębokiego wewnętrznego zranienia, utraty bezpieczeństwa, miłości, akceptacji, stabilizacji. Dzieci – niezależnie, czy mają lat kilka czy kilkanaście – odczuwają to tak, jakby „zawalił się świat”. Tak silny stres - jakiego doświadczają - powoduje, że z dnia na dzień „zmieniają się”. I to powinno być sygnałem dla pedagogów, że dziecko być może jest w potrzebie, że być może dzieje się coś złego. Jeśli – niestety - ma to związek z rozpadem rodziny, to warto skorzystać z polecanych artykułów.
Opisano tu bowiem sytuację psychologiczną dziecka oraz działania, jakie można przedsięwziąć, aby zminimalizować negatywne skutki rozwodu. Zarówno rodzice jak i dziecko mogą skorzystać, w zależności od indywidualnych potrzeb i sytuacji - ze wsparcia i pomocy specjalistów – psychologa, psychoterapeuty, mediatora, adwokata, Komitetu Ochrony Praw Dziecka.

MG

 

Jan Czochralski, ojciec cywilizacji elektronicznej - czyli jak "twórczy błąd" zmienił losy świata / Paweł E. Tomaszewski // Mówią Wieki. - 2017, nr 10, dod. "Polskie osiągnięcia naukowo-techniczne", s. 73-76

Bahnmetall - wynalazek Czochralskiego / Zbigniew Tucholski // Mówią Wieki. - 2017, nr 10, dod. "Polskie osiągnięcia naukowo-techniczne", s. 77-80

Dodatek edukacyjny „Polskie osiągnięcia naukowo-techniczne” w Mówią Wieki przynosi wiedzę o człowieku, o którym warto opowiedzieć na lekcjach chemii, fizyki, historii a także informatyki.
Jan Czochralski – urodzony w Wielkopolsce w zaborze pruskim, absolwent seminarium nauczycielskiego (choć nie bez perturbacji). W Niemczech – aptekarz, chemik, metaloznawca i wynalazca. Po powrocie w 1928 roku do wolnej Polski – profesor na Politechnice Warszawskiej i kierownik w powołanym specjalnie dla niego Instytucie Metalurgii i Metaloznawstwa. Instytut ten prowadził prace w dużej mierze na potrzeby wojska. Z racji czasu i miejsca urodzenia - Polak z niemieckim obywatelstwem. Podczas wojny traktowany przez okupanta jak Niemiec, kierował instytutem działającym teraz na potrzeby Trzeciej Rzeszy, zatrudniając polską kadrę, wspomagając zagrożonych i współpracując z AK i polskim wywiadem. Po wojnie aresztowany, oskarżany o zdradę, ostatecznie zwolniony bez prawa powrotu na uczelnię. Założyciel firmy chemicznej BION produkującej m. in. proszek na katar oraz popularny w powojennej Polsce płyn do ondulacji włosów (jego wynalazku, stosowany do końca XX wieku).
Wynalazca (1924 r.) stopu bahnmetall (metal b), który pozwalał zaoszczędzić strategiczne metale szlachetne w produkcji łożysk, gwarantując wysoką jakość. Opatentowany w Niemczech, USA, Polsce i ZSRR przyniósł mu bogactwo i sławę, przyczyniając się zarazem do wzrostu możliwości przemysłu wojennego i transportowego wszystkich stron przyszłego konfliktu.
Największym osiągnięciem było otrzymywanie monokryształów metalu tzw. Metodą Czochralskiego. Tą samą metodą (z pewnymi modyfikacjami) uzyskiwane są dziś monokryształy germanu służące do wytwarzania półprzewodników i monokryształy krzemu używane do produkcji procesorów. Stąd obdarzenie wynalazcy mianem „ojca cywilizacji elektronicznej”.
Jego nazwisko jest najczęściej wymienianym w publikacjach naukowych nazwiskiem polskiego uczonego.
O czym mało kto wie – a warto...

JA

 

Pozycje
Flaga narodowa Ukrainy
Ukraina  
Kalendarz wydarzeń
Materiały dydaktyczne
Otwarte Zasoby Edukacyjne
Biblioteka poleca
Gry planszowe
Wystawy
Akademia Wartości
Ogólnopolskie Forum Bibliotek Pedagogicznych
Jubileusz - 100 lat PBW
Poradnik Na Focha
Pomocne linki oświatowe

Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka im. Hugona Kołłątaja w Krakowie
al. F. Focha 39, Kraków 30-119

nr konta: 39 1020 4900 0000 8502 3122 7919

  sekretariat@pbw.edu.pl
   tel. (+48) 12 421 10 98

© 2024 Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Krakowie
Free Joomla! templates by Engine Templates
Strona korzysta z plików cookie, które ułatwiają świadczenie naszych usług. Korzystając z naszych usług zgadzasz się, że używamy plików cookie.