Ikonki
ZAMÓW I WYPOŻYCZ
ZAMÓW I WYPOŻYCZ
ZAPISZ SIĘ DO BIBLIOTEKI
KURSY ONLINE
KURSY ONLINE
OFERTA EDUKACYJNA
OFERTA EDUKACYJNA

Listopad 2017

Drama jako remedium na problemy wychowawcze / Eugeniusz Szymik // Nauczyciel i Szkoła. - 2017, nr 3, s. 105-113

Eugeniusz Szymik, adiunkt w Katedrze Pedagogiki Wczesnoszkolnej i Pedagogiki Mediów Uniwersytetu Śląskiego, a przede wszystkim praktyk w dziedzinie stosowania dramy, ukazuje metodę zarówno w teoretycznym jak i praktycznym aspekcie.
W pierwszej części artykułu autor przedstawia ogólną charakterystykę dramy. Metoda ta posiada wiele zastosowań w psychoterapii, socjoterapii, w dydaktyce oraz praktyce wychowawczej.
Integracja zespołu klasowego, wdrażanie do efektywnego współdziałania w grupie, wyzwalanie inwencji twórczej uczniów, budowanie postawy empatii, pomoc w rozwiązywaniu konfliktów, twórcze pokonywanie trudności, przezwyciężanie swoich kompleksów i zahamowań, nabywanie umiejętności obrony swoich przekonań... to tylko niektóre korzyści związane z wykorzystywaniem metody dramy w pracy wychowawczej.
Powyżej przytoczone walory techniki dramowej mogą zmotywować do sięgnięcia po tę metodę wychowawczą.
W drugiej części artykułu autor dzieli się swoją długoletnią - jak sam określa - „fascynacją” metodą dramy. Proponuje konkretne rozwiązania praktyczne, przykłady ćwiczeń, ciekawych zadań. W artykule znajdziemy wypracowany przez autora zarys scenariusza lekcji dramowej. Jako praktyk E. Szymik podpowiada na co nauczyciel-wychowawca powinien zwrócić uwagę, pracując z młodzieżą, jak najlepiej wydobyć walory tej aktywizującej metody pracy.
Dramę możemy nazwać „starszą siostrą” tak modnej obecnie grywalizacji. Opiera się ona bowiem na „wejściu w rolę”, na uczestnictwie w improwizowanej, fikcyjnej sytuacji, która pozwala w bezpiecznych warunkach „przetestować” swoje zachowania, reakcje i staje się swoistym poligonem przygotowującym do zmierzenia się z trudną sytuacją w rzeczywistości.

BM

 

Emisja, higiena głosu i jej znaczenie w pracy nauczyciela / Beata Kamińska-Kłos // Wychowanie Muzyczne. - 2017, nr 4, s. 27-34

W najnowszym numerze czasopisma Wychowanie Muzyczne zamieszczono artykuł Beaty Kamińskiej-Kłos dotyczący znaczącego zagadnienia w pracy każdego nauczyciela, a mianowicie emisji i higieny głosu.
Autorka opisała temat w dwóch aspektach: praktyki uniwersyteckiej i praktyki szkolnej.
Okazuje się, że od roku 2004 (na podst. Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 września 2004 r.) we wszystkich wyższych uczelniach w Polsce w programie kształcenia studentów kierunków nauczycielskich znajduje się przedmiot o nazwie „Emisja głosu”. Głównym celem tych zajęć jest wykształcenie prawidłowych nawyków posługiwania się narządem mowy oraz wyposażenie przyszłych nauczycieli w wiedzę z zakresu funkcjonowania i patologii tego narządu. W oparciu o wytyczne ministerstwa oraz ogólnie przyjęte cele Beata Kamińska-Kłos opracowała autorski program, który realizuje na kierunku edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Obejmuje on następujące obszary:

  1. Głos ludzki i jego działanie,
  2. Technika mówienia,
  3. Zarys zagadnień z zakresu kultury żywego słowa.

Zaznajomienie się z powyższą tematyką pozwoli adeptom kierunków nauczycielskich właściwie posługiwać się swoim aparatem głosowym.
Na podstawie swoich doświadczeń, autorka stwierdza, że wielu nauczycieli ze sporym stażem zawodowym, nie miało w swoim procesie kształcenia możliwości realizacji przedmiotu emisja i higiena głosu. Także w trakcie pracy zawodowej oferty dokształcania nie były ukierunkowane na tego typu zagadnienia i w zasadzie nauczyciel pozostawał sam z tym problemem. Dlatego obecnie nauczyciele powinni skorzystać z pomocy fachowców w tym zakresie. Musimy pamiętać, że występuje wiele czynników niesprzyjających, które wpływają w negatywny sposób na narząd głosu, o czym szczegółowo informuje Beata Kamińska-Kłos.
Niewłaściwe posługiwanie się głosem oraz nieodpowiednie warunki pracy mogą skutkować zakończeniem lub gwałtownym załamaniem kariery zawodowej.
Wszelkie zaburzenia głosu należy konsultować u laryngologa, foniatry, audiologa, ale także logopedy w celu rozpoznania ich przyczyn i podjęcia leczenia.
Autorka podkreśla, że „...wypracowanie prawidłowej emisji głosu jest zadaniem trudnym, wymagającym żmudnych i systematycznych ćwiczeń, stanowi jednak warunek konieczny do zdobycia odpowiedniego stopnia poprawności wymowy. Podstawą zdrowego głosu jest posiadanie prawidłowej techniki i przestrzeganie podstawowych zasad higieny głosu...”.
Na uwagę zasługuje obszerna bibliografia, a w niej dział dotyczący proponowanych książek i podręczników akademickich do higieny i emisji głosu.

ED

 

Escape room, czyli zamknięci w świecie zagadek / Anna Kubala-Kulpińska // Polonistyka. - 2017, nr 6, s. 37-39

Listopadowo-grudniowy numer Polonistyki przynosi artykuł na temat znany już dosyć szeroko, mimo nielicznych – jak do tej pory – publikacji. Dotyczy formy wspólnej zabawy o nazwie escape room. Główną zasadą każdej gry jest dobrowolne zamknięcie się uczestników w pomieszczeniu, w którym ukryte są różne zagadki, łamigłówki, zadania do wykonania, które prowadzą do zdobycia klucza i wyjścia z "uwięzienia". Ten rodzaj rozrywki cieszy się coraz większą popularnością na całym świecie, bawią się nią zarówno dzieci, młodzież, jak i dorośli. W ostatnim czasie korzystają z niej też polskie szkoły – do których najczęściej wprowadzają ją kreatywni bibliotekarze (zob. artykuły w czasopismach: Escape room - sposób na nudę w bibliotece / Alicja Piecha, Izabela Wyppich // Dyrektor Szkoły. - 2017, nr 1, s. 60-63 oraz Escape the Library : pomysł na grę biblioteczną / Marzena Tyl // Biblioteka w Szkole. - 2017, nr 7/8, s. 20-21, 23).
Ciekawostką jest fakt, że zabawa typu escape room, która powstała w 1988 roku opierała się na tekście widocznym jedynie na ekranie komputera, a pokój, z którego należało się wydostać był wyłącznie wirtualny. Dziś podkreśla się fakt, że pokoje zagadek są interesującą alternatywą dla najczęstszej formy rozrywki, jaką jest "sam na sam" z komputerem. Stanowią atrakcyjną aktywność intelektualną (a czasem także ruchową), uczą współpracy w zespole, respektowania ustalonych zasad, wytrwałości w dążeniu do celu, wyzwalają niekonwencjonalne podejście do rozwiązania problemu.
W artykule Anny Kubali-Kulpińskiej podane są podstawowe wskazówki przydatne podczas organizacji szkolnego pokoju zagadek, wymienione zasady obowiązujące podczas zabawy. Niewątpliwie podjęcie takiego projektu wymaga od nauczyciela dużego zaangażowania i większego nakładu pracy niż w przypadku tradycyjnych zajęć lekcyjnych, ale satysfakcja wynikająca z fascynacji młodzieży taką formą pracy może stanowić wynagrodzenie za poniesiony trud. Tematyka gier może być bardzo rozległa, autorka wymienia najpopularniejsze obszary: czasy starożytne i średniowieczne, przygody na Dzikim Zachodzie, wyprawy kosmiczne, safari, podróże w głąb ludzkiego ciała, fakty związane z biografiami znanych osób. Kreatywny nauczyciel może opracować poszczególne zagadki i zadania związane z podstawą programową nauczanego przez siebie przedmiotu i nadać im formę atrakcyjną dla uczniów, która nie tylko ma wpływ na rozwój myślenia, kojarzenia faktów, spostrzegawczości, ale stanowi ciekawe remedium na szkolną nudę.

 

Kontener pełen złości : dziecko w obliczu rozwodu rodziców / Joanna Bogudał-Borkowska // Niebieska Linia. - 2017, nr 5, s. 16-19

Moja mama, mój tata – ich rozwód / Karolina Budzik, Agata Jarzyna // Niebieska Linia. - 2017, nr 5, s. 20-22

„Moja mama, mój tata – ich rozwód” - warto dwukrotnie przeczytać tytuł artykułu, gdyż trafnie oddaje sytuację dziecka w związku z rozwodem rodziców. Kiedy osoby – które dziecko kocha najbardziej – rozstają się, to jest to dla niego przeżycie traumatyczne. Jedno z najcięższych, jakie może zdarzyć się w życiu! Wynika przede wszystkim z poczucia głębokiego wewnętrznego zranienia, utraty bezpieczeństwa, miłości, akceptacji, stabilizacji. Dzieci – niezależnie, czy mają lat kilka czy kilkanaście – odczuwają to tak, jakby „zawalił się świat”. Tak silny stres - jakiego doświadczają - powoduje, że z dnia na dzień „zmieniają się”. I to powinno być sygnałem dla pedagogów, że dziecko być może jest w potrzebie, że być może dzieje się coś złego. Jeśli – niestety - ma to związek z rozpadem rodziny, to warto skorzystać z polecanych artykułów.
Opisano tu bowiem sytuację psychologiczną dziecka oraz działania, jakie można przedsięwziąć, aby zminimalizować negatywne skutki rozwodu. Zarówno rodzice jak i dziecko mogą skorzystać, w zależności od indywidualnych potrzeb i sytuacji - ze wsparcia i pomocy specjalistów – psychologa, psychoterapeuty, mediatora, adwokata, Komitetu Ochrony Praw Dziecka.

MG

 

Jan Czochralski, ojciec cywilizacji elektronicznej - czyli jak "twórczy błąd" zmienił losy świata / Paweł E. Tomaszewski // Mówią Wieki. - 2017, nr 10, dod. "Polskie osiągnięcia naukowo-techniczne", s. 73-76

Bahnmetall - wynalazek Czochralskiego / Zbigniew Tucholski // Mówią Wieki. - 2017, nr 10, dod. "Polskie osiągnięcia naukowo-techniczne", s. 77-80

Dodatek edukacyjny „Polskie osiągnięcia naukowo-techniczne” w Mówią Wieki przynosi wiedzę o człowieku, o którym warto opowiedzieć na lekcjach chemii, fizyki, historii a także informatyki.
Jan Czochralski – urodzony w Wielkopolsce w zaborze pruskim, absolwent seminarium nauczycielskiego (choć nie bez perturbacji). W Niemczech – aptekarz, chemik, metaloznawca i wynalazca. Po powrocie w 1928 roku do wolnej Polski – profesor na Politechnice Warszawskiej i kierownik w powołanym specjalnie dla niego Instytucie Metalurgii i Metaloznawstwa. Instytut ten prowadził prace w dużej mierze na potrzeby wojska. Z racji czasu i miejsca urodzenia - Polak z niemieckim obywatelstwem. Podczas wojny traktowany przez okupanta jak Niemiec, kierował instytutem działającym teraz na potrzeby Trzeciej Rzeszy, zatrudniając polską kadrę, wspomagając zagrożonych i współpracując z AK i polskim wywiadem. Po wojnie aresztowany, oskarżany o zdradę, ostatecznie zwolniony bez prawa powrotu na uczelnię. Założyciel firmy chemicznej BION produkującej m. in. proszek na katar oraz popularny w powojennej Polsce płyn do ondulacji włosów (jego wynalazku, stosowany do końca XX wieku).
Wynalazca (1924 r.) stopu bahnmetall (metal b), który pozwalał zaoszczędzić strategiczne metale szlachetne w produkcji łożysk, gwarantując wysoką jakość. Opatentowany w Niemczech, USA, Polsce i ZSRR przyniósł mu bogactwo i sławę, przyczyniając się zarazem do wzrostu możliwości przemysłu wojennego i transportowego wszystkich stron przyszłego konfliktu.
Największym osiągnięciem było otrzymywanie monokryształów metalu tzw. Metodą Czochralskiego. Tą samą metodą (z pewnymi modyfikacjami) uzyskiwane są dziś monokryształy germanu służące do wytwarzania półprzewodników i monokryształy krzemu używane do produkcji procesorów. Stąd obdarzenie wynalazcy mianem „ojca cywilizacji elektronicznej”.
Jego nazwisko jest najczęściej wymienianym w publikacjach naukowych nazwiskiem polskiego uczonego.
O czym mało kto wie – a warto...

JA

 

Pozycje
Flaga narodowa Ukrainy
Ukraina   
Kalendarz wydarzeń
Materiały dydaktyczne
Otwarte Zasoby Edukacyjne
Biblioteka poleca
Gry planszowe
Wystawy
Akademia Wartości
Pomocne linki oświatowe
Zgłoszenie naruszeń prawa

Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka im. Hugona Kołłątaja w Krakowie
al. F. Focha 39, Kraków 30-119

nr konta: 39 1020 4900 0000 8502 3122 7919

  sekretariat@pbw.edu.pl
   tel. (+48) 12 421 10 98

© 2024 Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Krakowie
Free Joomla! templates by Engine Templates
Strona korzysta z plików cookie, które ułatwiają świadczenie naszych usług. Korzystając z naszych usług zgadzasz się, że używamy plików cookie.